Simulan natin sa imahinasyon...

ni nakikipagtalik sa oras circa 2009 

Ako si Ana. Takot ako sa gagamba. Sabi ng lola ko papasok raw sila sa aking tainga at doon mangingitlog. Gago ng lola ko, siguro naranasan niya yun nung bata pa siya. Di bale, hindi naman tungkol sa gagamba at tungkol sa akin ang kwentong ito. Tungkol ito sayo…

Bago natin simulan, isipin mo ang paborito mong kalaro noong bata ka pa. Kasali kasi siya sa kwento.

Abalang-abala si Tin-tin sa paghihiwa ng mga dahon. Inilalagay sa plastik na kaldero at iniluluto sa plastik na kalan. “Aray!’ Mga eksena ni Tin-tin. Kunwari napaso pa ng plastik na lutuan. Hay naku! Feel na feel ang lutu-lutuan. “Mommy, napaso ka?” Pag-aalalang tanong ni Miguel. At si Miguel ang Daddy niyan for sure. “Huwag mo akong isipin, okey lang ako. Upo ka lang diyan at intayin niyo ni baby ang luto ko.” Sagot ni Tin-tin. Aba! Bahay-bahayan at may baby pa ha? Inilipat niTin-tin ang mga dahon sa plastik na plato. Naghanda rin siya ng tubig at nilagyan ang mga baso. Inihain ang mga gawa sa harapan ni Miguel. Mayroon silang maliit na lamesitang gamit. Inayos ni Tin-tin ang mga plato at baso, naglagay rin siya ng kutsara’t tinidor. “Ayan! Kakaen na tayo!.” Tuwang-tuwang wika ni Miguel. Sumalampak sa sahig, magkatapat sa lamesita at sinimulan na nilang kumaen. Kalong ni Tin-tin ang kanyang manika pumapapel bilang kanilang anak ni Miguel. “Baby wag kang malikot at susubuan kana lang ni Mommy.” Saway ni tin-tin sa hindi kumikilos na manika. Kawawang manika napagalitan sa bagay na hindi naman kayang gawin.”Daddy tikman mo itong luto ko.” Sinadok ni tin-tin ang dahon at aktong susubuan si Miguel.

At dahil sa tatanga-tanga si Miguel, kakainin niya ang issusubong dahon ni Tin-tin. Ngunguyain at lulunukin, sabay inom sa basong may tubig na inihanda ni tin-tin. Ito sana ang gusto kong mangyari, kaya lang anim na taon na si Tin-tin samantalang pito naman si Miguel. Batid na nilang hindi naman talaga maaring kainin ang mga dahon.

Ngumanga si Miguel, pero bago pa dumampi sa kanyang mga labi ang kutsara ni Tin-tin itinikom na niya ang mga bibig. Ngumuya at kunwaring lumunok. “Masarap ang luto mo Mommy!” Pagpapanggap ni Miguel. “Lika, susubuan din kita.” Pahabol ni Miguel. Sinandok ni Miguel ang dahon sa kanyang plato at akmang isususbo sa kalaro. Katulad ng ginawa ni Miguel, ganoon din ang ginawa ni Tin-tin.

Nang matapos kumaen si Miguel ang nagligpit ng pinagkainan sapagkat nag-inarte si baby at kailangan siyang ihele ni Mommy Tin-tin. Todo akting! Pagkatapos magligpit at mapatulog si baby naghanda na silang matulog. Sapagkat sa  hindi makatarungang orasan ng mgakalaro ay gabi na. Pero tirik talaga ang araw ng mga sandaling iyon.

Inisip ko na sa likod-bahay nina tin-tin naglalaro ang dalawa, pero nagbago ang aking isip. At naisip kong hindi na tapusin ang kwentong ito. Ngunit sayang naman, kapanapanabik pa naman ang susunod na eksena. Kayat napagdsisyunan kong tapusin na ang kwento at sa sala ng malaking bahay nina Miguel naglalaro ang dalawa. At ganito ang itsura ng kanilang bahay-bahayan:

Ang kumot ay itinali sa apat sa kanto. Kung paano nila nagawa ang bahay-bahayan na ito, huwag na nating pag-usapan. Mahalaga may bahay at walang gagamba sa kanilang bahay.

Balik tayo sa eksena. Ayan matutulog na nga ang dalawa, ngunit dahil sa hindi inaasahang pangyayari…

Dahan-dahan lumapit si Miguel kay Tin-tin at siniil ng halik. Nagulat si Miguel sapagkat natuwa si Tin-tin sa kanyang ginawa at gumanti pa ito ng halik. Niyakap ni Miguel nang nahigipit si Tin-tin at… hay! Nakalimutan ko kasi yung susunod na eksena. Inutusan kasi ako ni ate isara ang gate namen.

Isang maliit na ipis ang nagmamadaling gumapang patungo sa kanilang lutu-lutuan. Natakot ang dalawa. Nahawakan ni Miguel ang manika ni Tin-tin at inihagis sa kinalalagyan ng ipis. Hindi ito tinamaan ngunit dahil siguro sa takot lumayo sa kanilang puwesto ang bwusit na ipis. Nagkatinginan ang dalawang bata sabay halakhak. Tumayo si Tin-tin para kunin ang manika, nang sa kaniyang pagtayo hawak pala ni Miguel ang kanyang shorts at nahatak ito paibaba. Nalantad ang panloob ni Tin-tin. Kulay yellow at may nakaburdang Wednesday sa kanyang panty. Dali-dali itong umupo, namula sa hiya at naiyak. Agad naman siyang inalo ng kalaro. “Sorry Tin-tin.” Ani Miguel. “Hindi ba ikaw yun Mommy at ako yung Daddy?” Biglang tanong ni Miguel. Tumahimik si Tin-tin ngunit nakayuko pa din, iniintay ang susunod na sasabihin ng kalaro. “Okey lang na makita ng daddy yug panty ng mga mommy, diba?” Pagpapalusot ni Miguel.

Ang sumunod na eksena ay censored na kaya skip na tayo.

Mabilis ang tibok ng puso ni tin-tin at humihingal si Miguel na nasa ibabaw nito. Malapit nang marating ni Miguel ang rurok nang biglang… “Miguel.. Miguel..” tawag ng kanyang ina. Dinig na dinig ng dalawa ang yabag na papalapit sa kanilang puwesto.  Nagpanik ang dalawa, itinulak papalayo ni tin-tin si Miguel at mabilis na dinampot ang mga damit. ganoon din ang ginwa ni Miguel. Nagbihis nang mabilis ang dalawa. “Miguel magmiryenda muna kayo” silip na kanyang ina sa dalwang nasa loob ng bahay-bahayan. “Oh. Miguel bakit wala kang tshirt?” Tanong ng kanyang ina. “Mainit po kasi dito sa loob.” Sagot ni Miguel. Hindi naman siya nagsisinungaling, mainit naman talaga. “Ah, O labas na kasi kayo diyan a magpalamig kayo dito. Pinagtimpla ko kayo ng juice.” Aya ng ina ni Miguel. Naunang lumbas si Miguel at sumunod si Tin-tin. “Hay naku mga batang ito. Tingnan niyo nga basang-basa kayo ng pawis. Lika nga kayo dito.” At pinunasan ng pawis ang dalawa. Naunang punasan ng pawis si miguel at nang si tin-tin na… “Tin-tin, bakit baliktad tong shorts mo?” Nagtatakang tanong ng ina ni Miguel. “Anu po kasi, si mama, malabo na yung mata.” Sagot ni Tin-tin.

Uuuyyyy! Naalala niya yung kabataan niya…